KULUNA KUL OLDUK
Bir kulunu senden daha çok sevdik,ona ”sana tapıyorum!”, dedik
Ne Tuba ağacı, ne derece derece cennetler,hepsini unuttuk ….
Onun gözlerine, saçlarına, boyuna posuna, endamına ram olduk
Oysa sen, Yüce yaradanımız, onlardan kat kat sevdiğini unuttuk
Kara sevda dedik, melankoli dedik, kuluna sırılsıklam aşık olduk…
Teheccütler yerine uyuduk, ”yar yar”,diye diye seni hepten unuttuk
Alemleri yaratan Rabbimizi bırakıp, bir kuluna kul, köle olduk…
”O varsa cehenneme bile gireriz” dedik,şarkılar yazdık sayfa sayfa
İntihar edenler oldu uzak kaldıklarında,can verdiler onlar uğruna
Şah damarımızdan daha yakın , sevgi dolu Rabbimizi unuttuk…
Bir kuluna kul olduk, derbeder olduk, Rabbimizi hepten unuttuk
Ama önce sen olmalısın Rabbim canımız, hep baş vurduğumuz
O Rabbimiz, taptığımız, onun için geçmeli uykusuz gecelerimiz
Bir fani unutur bizi, düştükmü,tökezledikmi, bırakıp terkeder bizi
Ama o sevgi dolu Rabbimiz hep bizimle, terkedip bırakmaz bizi…
Bir tevbe, içten bir ürperiş,”Allahım!” dersek yürekten,affeder bizi
Ama illaki bir kuluna kul olup gitsek bile, o hep bekler tevbemizi
Çünkü O küsmez kuluna,Dünya’ya dalıp , tövbesini hep bozsada
Çünkü O analardan, yar’dan,daha çok sever, kul onu unutsada…
BIRONGO.
